„Dziecko rzadko potrzebuje dobrego mówcy, częściej dobrego słuchacza.”
Robert Brault
Dla kogo?
Pracuję z dziećmi do 10 roku życia
Pomagam dzieciom, które doświadczają:
- problemów adaptacyjnych w przedszkolu lub w szkole (przeżywają lęki separacyjne, fobie szkolne, trudności w nauce , kłopoty z koncentracją uwagi),
- zaburzeń rozwoju emocjonalnego i społecznego (mają niską lub chwiejną samoocenę, są nieśmiałe, zamknięte w sobie, trudno nawiązują kontakt z dorosłymi i/lub rówieśnikami, borykają się z mutyzmem wybiórczym),
- zaburzeń zachowania (nadpobudliwości, impulsywności, agresywności),
- trudności związanych z fizjologią (zaburzenia snu, odżywiania, wypróżniania lub moczenie nocne),
- depresji lub długotrwałego obniżenia nastroju,
- traumy (udział w wypadku, śmierci bliskiej osoby),
- chorób psychosomatycznych (nieustępujących mimo poprawnie przeprowadzonej diagnostyki medycznej i leczenia farmakologicznego np. kompulsywne wyrywanie włosów – (Trichotilomania), łysienie plackowate, bóle głowy itp. ).
Przebieg terapii
Jak wygląda praca z dzieckiem?
- Pracę z dzieckiem rozpoczynam od spotkań mających charakter konsultacyjny. Najczęściej są to dwa lub trzy pierwsze spotkania. W przypadku psychoterapii dzieci niezwykle istotne jest całościowe zrozumienie trudności, dlatego pierwsze spotkanie zwykle polega na konsultacji z samymi rodzicami po to, by możliwe było zebranie szczegółowego wywiadu na temat aktualnego funkcjonowania dziecka, początków problemu, objawów, przebiegu rozwoju, sytuacji rodzinnej, metod wychowawczych a także zasad domowych i dotychczasowych sposobów radzenia sobie.
- Kolejne spotkania przeznaczone są na poznanie dziecka, nawiązanie z nim kontaktu poprzez rozmowę obserwację i wspólną zabawę. Podczas terapii dziecko wykorzystując swoją naturalną aktywność w zabawie i rozmowie przekazuje ważne dla niego sprawy i problemy, pokazując jednocześnie, w jaki sposób je przeżywa. W trakcie spotkań, na bazie tworzącego się zaufania w relacji terapeutycznej pomiędzy dzieckiem a terapeutą możliwa staje się zmiana dotycząca niekorzystnych emocji oraz blokujących rozwój dziecka trudności.
- Po dwóch spotkaniach z samym dzieckiem zapraszam na spotkanie rodziców na zakończenie procesu konsultacji. Ten etap kończy się rozmową z rodzicami i wspólnym zaplanowaniem działań mających na celu zmniejszenie objawów i poprawę funkcjonowania dziecka.
Częstotliwość sesji jest uzależniona od wskazań do leczenia – zwykle to jedno, zdarza się, że dwa spotkania w tygodniu.
Podczas procesu terapii dziecka ważne jest także zaangażowanie i wsparcie ze strony rodziców. Dlatego spotykam się regularnie z rodzicami, zwykle co najmniej raz w miesiącu. Spotkania z rodzicami nie służą omawianiu szczegółów czy rozmów z dzieckiem, a mają na celu poszerzenie rozumienia jego problemów, sposobu ich przeżywania, jego wewnętrznego świata, postrzegania i przeżywania siebie i innych oraz wpływu, jaki mają na poprawę funkcjonowania dziecka.
Jako psychoterapeutę obowiązuje mnie zasada poufności, dotycząca wszystkiego, co dzieje się w gabinecie. Funkcją takiego sposobu pracy jest stworzenie możliwie bezpiecznej przestrzeni i warunków sprzyjających terapii dziecka. Odstępstwem od zasady poufności są sytuacje zagrożenia zdrowia lub życia (np. wypowiedzi świadczące o myślach samobójczych).
W kontekście pracy z dzieckiem korzystam z następujących form oddziaływań terapeutycznych:
- Indywidualna praca z dzieckiem przy zastosowaniu metod adekwatnych do wieku rozwojowego;
- Praca z rodzicami – psychoedukacja odnośnie mechanizmów powodujących trudności dziecka; coaching rodzicielski;
- Praca z całą rodziną odnośnie relacji poszczególnych członków systemu ze sobą.
“Dziecko ma prawo być sobą. Ma prawo do popełniania błędów. Ma prawo do posiadania własnego zdania. Ma prawo do szacunku. Nie ma dzieci – są ludzie.”
Janusz Korczak
